Kroppsvika 5

Hesa vikuna er kroppurin Gud á listablogginum. Tað er hann jú í øllum øðrum miðlum og ikki bara hesa vikuna,har er hann allatíðina, hvønn dag eru greinar, útvarps- og sjónvarpssendingar, sum snúgva seg um hvussu vit fáa ein vakrari kropp og ikki minst ein kropp, sum heldur til æviga tíð, so at vit øll somul kunnu gerast heiladeyðar vakurleikadrottningar og kongar. 

Men sjálvt um miðsavnanin um kropp framum ond kann ørkymla við støðugu ræðsluni fyri kropsins forfalli, sum vit nú deila í gerandisdegnum, so hava vit á Listablogginum einki í móti kroppinum. Í grundini halda vit, at hann er sera praktiskur og at nógv spennandi list er komin burtur úr kroppinum. Listin, sum vit fara at deila við tykkum hesa vikuna, snýr seg um kroppin. M.a. verður ein grein um tekningarnar hjá Bárði Oskarsson, har kroppurin er í fokus og so hava vit nakrar myndarøðir og nakrar yrkingar á skránni, sum á ymsan hátt viðgera kroppin sum evni antin tað er tann eksistentielli, tann deyði, tann dansandi, tann erotiski ella tann speiski kroppurin.

 

RYTMURNAR OG GENTAN

Hon var í býnum.
Og húsini livdu
í rytmum
frá lendum hennara.

Hon var reinur tónleikur,
logandi nakin dansarinna,
ein indiskur heimur
við rytmum
og bass-sitarum.

Hon steðgaði.
Og sólskinið brendi
og bíðaði
í gøtuni.

Eg kendi meg tóman,
hon var burtur
og visti einki.

Men rytmurnar
vóru í rúmdini,
í klæðum mínum.

Tær krupu inn í kroppin,
har tær vakna og skelva
hvørjaferð
ein genta gongur.

Rói Patursson

Mynd: Tróndur Patursson