Sólarmagn syngur jazz

Svenskir vísu- og jazztónar ljómaðu millum tey føgru listaverkini í gjár, tá kórið Sólarmagn hevði eina framførslu í Listasavninum á Sandi. Kórið venur í Sólarmagn á Velbastað, har eisini fleiri av kórlimunum búgva, m.a. kórleiðarin Fróði Sandoy. Skráin er sett saman av verkum hjá m.ø. Olle Adolphson og Lars Gullin. Síðstnevndi var svenskur saxofonistúrmælingur og tónaskald, ið smíðaði framúrskarandi løg sum t.d. Kärlekens ögon, sum Gunnar Eriksson hevur lagt til rættis fyri kór. Gunnar Eriksson, professari og kórleiðari hevur eisini lagt mong av hinum løgunum til rættis og tað er somuleiðis hann, ið hevur funnið uppá at seta bíbliutekstir til jazzløgini hjá Gullin. Bæði Gunnar Eriksson og Olle Adolphson hava verið í Føroyum í musikalskum ørindum. Olle Adolphson var fólkakærur vísusangari og tónaskald við ansi fyri tilverunnar fjálgu stundum, sum hann hevur tulkað í ógloymandi sangum sum t.d. Nu har jag fått den jag vill ha og Nu kommer kvällen. Onkur tóni var bláur og huglagið var sorgblítt viðhvørt, men hetta var sum heild ein hugnalig løta, sum kórið Sólarmagn hevði saman við teimum 14 áhoyrarunum, ið høvdu leitað sær innar í dýrdarveðrinum á Sandi. Kristian Blak spældi klaver og Pauli Hansen spældi gittara. Framførslan verður eftir ætlan endurtikin í Havn í næstum.

Eg seti inn nakrar myndir frá Sandoyarferðini, sum eisini var karmur um venjingarlegu hjá kórinum, ið gisti í ungmannafelagshúsinum Sólarris. Hugvekjandi at sandoyingar hava fingið eitt tílíkt felag og hús upp at standa í Húsavík 1943. Síðurnar úr fyrstu gerðabók felagsins hanga í salinum og eru tær ikki minni áhugaverdar.

Sum skilst er endamálið við húsinum fyrst og fremst at hava eitt stað har ungdómur kann savnast "til samanhalds fólki og fosturlandi til frama". Í øðrum lagi ynskir felagið at skapa hug fyri føroyska flagginum og triðja punktið, punkt ð snýr seg um móðirmálið: "eftir førimuni í dagligari talu og skrift at leggja dent á at nýta tað væl og vandaliga". Idealistisku orðingarnar eru skrivaðar við ómaksfullari skrift í eyðmýkt og virðing fyri tí máli, sum verður nýtt. Eg havi ongantíð verið fortalari fyri at fara aftur í tíðina, tí eg ivist ikki í, at alt er betri í dag og í morgin enn tað var fyrr, men eg haldi, at okkum møguliga tørvar eitt lítið sindur av hugburðinum frá  hasi tiðini. Eitt sindur av treiskni og ósjálvsøkni kundi verið tiltrongt. Eri í øllum førum um at sálast av teimum mongu føroyingunum í útlegd, sum siga seg ikki tíma heim, tí tey halda, at føroyska samfelagið hevur ov lítið at bjóða. -Í Føroyum eru ov fá tilboð og bara ein biografur og tað er lættari at vera til í Keypmannahavn osfr... 

Rætt er, at nógv er eftir at gera. Men í staðin fyri at sita hendur í favn í Keypmannahavn ella aðra staðni og bíða til støðan batnar, kundi tað verið eitt hugskot at komið heim til hetta fantastiska landið og hjálpt til eftir førimuni at betra um samfelagið.

(KP)