Skógvar
“Fult av kjøti og blóði um dagin, gapar sum trøll um náttina.” Hvør er hann, sum minnist ikki hesa óhugnaligu gátuna.
Soleiðis byrjar Karsten Hoydal stuttsøgu sína “Skógvar” (Leikapetti, Forlagið Tyril, 1971).
Vit ána ikki, hvussu nógv skógvar hava at siga fyri lívsleið okkara. Vit traðka okkara barnaskógvar í bygdini, har vit vaksa upp. Tað kemur meir enn einaferð fyri, at vit hava verið í trongum skóm. Fólk eru til, ið ikki koma upp á hálvan skógvin hjá øðrum.
Eisini hava fleiri avmyndað skógvar.Vincent Van Gogh hevur avmyndað sínar slitnu skógvar, ið spegla sál hansara.
Eisini hevur Tom Waits ein sang, hann kallar “Old Shoes”.
http://www.youtube.com/watch?v=uCEixg-JT9E&feature=related
Charles Simic (f. 1938) føddur og uppvaksin í Beograd í fyrrverandi Jugoslavia. Rýmdi til USA í 1958, har hann býr.Hann hevur givið út fleiri enn 60 bøkur.
Í Vencli eru seks yrkingar eftir Charles Simic.Vit lata her íkast Vencils til hetta evni við at prenta “Skógvar mínir”.
Skógvar mínir
Skógvar, loyndarfulla andlitið í innara lívi mínum:
Tveir gapandi tannleysir munnar,
Tvey lutvíst upployst djóraskinn
Ið lukta av músareiðrum.
Beiggi og systir mín ið doyðu við føðing
Halda fram at liva í tykkum,
Leiðbeina lívi mínum
Fram móti teirra ófatiliga sakloysi.
Hvat skal eg brúka bøkur til
Tá ið tað í tykkum er gjørligt at lesa
Gleðiboðskapin um lív mítt á jørð
Og eisini handan tað sum koma skal?
Eg ynski at kunngera átrúnaðin
Eg havi ráðlagt til tykkara fullkomnu eyðmýkt
Og hina løgnu kirkju eg byggi
Við tykkum sum altar.
Sjálvsagandi og móðurligir halda tit á:
Skyldskapur er við oksan, við halgimenni, við glataðar menn,
Við tykkara kvirru langmóð, skapandi
Einasta trúliga líkskap við meg sjálvan.
Charles Simic
Oddfríður Marni Rasmussen týddi
